Most Małgorzaty w Budapeszcie

Wstęp

Most Małgorzaty, znany również jako Margit híd, to jeden z kluczowych elementów infrastruktury Budapesztu, łączący dwa brzegi Dunaju oraz Wyspę Małgorzaty. Jego imponująca długość wynosząca 607 metrów oraz szerokość 25,4 metra sprawiają, że jest to jeden z najszerszych mostów w stolicy Węgier. Most nie tylko służy komunikacji drogowej, ale również stanowi ważny punkt turystyczny oraz architektoniczny w tym malowniczym mieście.

Historia i projekt

Historia Mostu Małgorzaty sięga drugiej połowy XIX wieku. W maju 1871 roku Ministerstwo ds. Transportu i Robót Publicznych ogłosiło konkurs na projekt nowego mostu, co przyciągnęło uwagę inżynierów z różnych krajów, w tym Anglii, Austrii i Niemiec. Wśród 43 zgłoszeń znalazł się także plan przygotowany przez węgierskich architektów Jánosa Feketeházy’ego i Miklósa Ybla. Ostatecznie jednak zwycięstwo przypadło francuskiemu inżynierowi Ernestowi Goüinowi, którego projekt charakteryzował się elegancką formą nawiązującą do paryskiej architektury.

Budowa mostu rozpoczęła się w sierpniu 1872 roku. Inżynierowie zaczęli od postawienia czterech filarów zanurzonych w korycie rzeki, a następnie przystąpili do budowy centralnego filaru i filarów brzegowych. Istotnym elementem konstrukcji były sześć łuków o zmiennych wymiarach, które nadawały mostowi charakterystyczny wygląd. Most został uroczyście otwarty 30 kwietnia 1876 roku, a jego budowa trwała dłużej niż planowano z powodu opóźnień spowodowanych powodziami.

Budowa i cechy konstrukcyjne

Most Małgorzaty wyróżnia się unikalną architekturą oraz zastosowaniem nowoczesnych rozwiązań inżynierskich jak na swoje czasy. Jego konstrukcja nośna oparta jest na sześciu łukach, które zwiększają swoją rozpiętość od brzegów do środka mostu, co tworzy wrażenie harmonijnej płynności formy. Dodatkowo most nie jest prostoliniowy; załamuje się pod kątem 30 stopni w kierunku wyspy Małgorzaty, co pozwala na lepsze dostosowanie do nurtu rzeki.

Początkowo most miał jezdnię o szerokości 11,06 m oraz dwa chodniki po obu stronach o szerokości 2,90 m. Całość wykończono drewnianymi kostkami i dębowymi deskami. Filary mostu były ozdobione rzeźbami stworzonymi przez paryskiego artystę Thabarda, co dodawało dodatkowego uroku całej konstrukcji. W pierwotnych planach przewidziano również bezpośrednie połączenie z wyspą, jednak brak funduszy opóźnił realizację tego zamysłu aż do roku 1900.

Rozwój i modernizacja

Z biegiem lat natężenie ruchu na moście rosło, co wymusiło wprowadzenie różnych zmian. W 1879 roku uruchomiono tramwaj konny, który został zastąpiony tramwajem elektrycznym w 1894 roku. W latach 20-tych XX wieku dokonano modernizacji nawierzchni jezdni, zastępując drewniane kostki nowoczesnym bruku. Jednakże te zmiany okazały się niewystarczające w obliczu rosnącego ruchu drogowego.

II wojna światowa i odbudowa

Podczas

Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).